Mahalle Kahvesi, Dehşetli Sükût, Yalnız Hayal Kurmak ve Yol Soracak Birini Bulamamak

Sait Faik öykülerine kaldığım yerden devam ediyorum aslında ama bu podcaste başladıktan sonra bir türlü yeni bir kitabına başlayamamıştım.

Bugünkü kitabımda Mahalle Kahvesi, 22 öyküden oluşan 134 sayfalık bir kitap. Bu Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları tarafından basılmış ve kitabın sonunda da Orhan Veli Kanık tarafından 1 Şubat 1950 tarihinde yazılan “Sait Faik için” başlıklı yazısı yer alıyor.

Hemen içindeki hikâyeleri sayalım: Mahalle Kahvesi, Plajdaki Ayna, Uyuz Hastalığı Arkasından Hayal, Dört Zait, Hallaç, Baba-Oğul, Karanfiller ve Domastes Suyu, Bilmem Neden Böyle Yapıyorum?, Bir Sarhoşluk, Kınalıada’da Bir Ev, Süt, Gramofon ve Yazı Makinesi, Barometre, İzmir’e, ‘Kış Akşamı, Maşa ve Sandalye’, Bir Bahçe, Bir İlkbahar Hikâyesi, Sakarya Balıkçısı, Kestaneci Dostum, Söylendim Durdum, Ermeni Balıkçı ile Topal Martı ve Sinağrit Baba.

Kitaba adını da veren ilk hikâyemiz olan Mahalle Kahvesi’nde yazarımız hakkında bir şey daha öğreniyorum:

“Öyle bir uyuşukluk içindeydim ki kalkıp gidemiyordum. Gitmek ister gibi kımıldandığımı sezen kahveci:
— Eviniz yakınsa acele etmeyin, dedi. Biz bire kadar açığız. Buradan iyi yer mi bulacaksın?
—…